ZELFLIEFDE OF EGOÏSME?

Het onderwerp zelfliefde roept vaak een ongemakkelijk gevoel bij velen op. Want waar hebben we het dan over? Het voelt als egoïstisch zijn. Egoïsme is het uitsluitend gericht zijn op eigen belang en gewin. Het is het tegenstelde van altruïsme. Altruïsme is het gericht zijn op het welzijn van anderen, vaak met opoffering of verwaarlozing van eigen belang en welzijn. Altruïsme wordt geprezen en egoïsme wordt afgekeurd. Bewust en onbewust groeien we op met het idee dat als we een goed mens willen zijn, we onszelf voor de ander moeten opofferen. Een idee dat ook vanuit meerdere religieuze en levensbeschouwelijke hoeken wordt overgebracht; naar mijn mening onjuist wordt overgebracht. Dit idee wordt extra versterkt als we opgroeien in een traumatische omgeving, waar de boodschap wordt gegeven dat “ik doe er niet toe, mijn gedachten, gevoelens, behoeftes, wensen, niks van mij is belangrijk”. Onbewust kunnen we leren om onszelf en alles wat bij ons hoort te negeren en te achten als niet belangrijk. Tenzij zelfliefde van pas komt! Zelfliefde brengt altruïsme en egoïsme in balans. Het welzijn van de ander en van onszelf is net zo belangrijk. Staat er dan immers niet geschreven: “Heb uw naaste net zo lief als uzelf.” (Mattheüs 22:37-39)

De ander liefhebben meer dan onszelf brengt grote risico’s met zich mee:
- Emotioneel uitgeput raken
- Laag zelfbeeld hebben
- Geen zelfrespect hebben
- Niet assertief zijn
- Ongezonde relaties hebben
Wat allemaal kan leiden tot psychische klachten en uiteindelijk psychische problemen. Is het hebben van zelfliefde dan niet ontzettend veel waard? Eigenlijk is het alles waard. Het is het product van eigenwaarde hebben. Weten én voelen dat we het waard zijn. Als we het waard zijn, dan is wat we denken, voelen, nodig hebben, wensen, etc het ook waard. Vanuit de eigenwaarde kennen we onszelf goed en kunnen we vanuit daar op een gezonde manier in verbinding komen te staan met de ander.

Love yourself,
Gladys Brinckman-Reigina